doden spreken niet
noch zwijgen zij
in afgesproken stilte
de stenen man
kout voor zich uit
© Ineke Wolf
donderdag 3 mei 2012
zondag 8 april 2012
Onder de Moerbeiboom 3
 |
| Copyright foto via @levieuxbounias |
en ik zag jou bij de waterput
jij was één van de wezens
gehuld in kleurrijk grijs
je sprak me aan zonder woorden
je droeg je oude naam als een
gewaad tot over je voeten
je sluier bedekte je haar en je schouders
je hulde je lijf erin je handen bleven
verborgen tussen plooien van stof
wat was het nu dat je me wilde zeggen
wat was er met die waterput wat
deed jij daar met twee Maria’s
uit de put echoden stemmen uit het ver-
leden woorden weerklonken in ’t nu
ik hoorde maar kon niet verstaan
de put had een bodem die reikte voorbij het
grondwaterpeil de bron stroomde van ver
ik stond langszij kon nergens bij
jij vervolgde je weg liep met beide Maria’s
langs de bron en ik bleef waar ik was met
de vraag wat jouw boodschap was
en ik keek naar het dak boven de waterput
dat zweefde ‘t zat nergens aan vast en
ik wist opeens dat ik het dak op
mijn schouders had
© Ineke Wolf
donderdag 16 februari 2012
Zo stil
dat lippen zo paars konden zijn
en wangen zo blauw
nee dat wist ik niet
je lichaam koud
stil en grauw
en hoe je dan jezelf
vasthield
zo vond ik je
tussen chroom en staal
gehuld in wit
ik streel jouw huid
was je lijf
kam je grijs
kus jouw blauw
© Ineke Wolf
maandag 9 januari 2012
Nachtlicht
nachtlicht gleed over jouw gestalte
ontblootte schaduwen van verleden
alsof jij niet mocht zijn
maar je was sterker dan duisternis
en ik beminde jouw gezicht
volgde met mijn lippen contouren van bestaan
mijn adem zocht stem
jouw handen deden mijn lichaam spreken
en ik wilde dat ik meer had kunnen geven
dan tranen
© Ineke Wolf
Abonneren op:
Posts (Atom)