wanneer ik dood zal zijn
ver van de oprijlaan
ginds onder de moerbeiboom
een stukje aarde
voor mij alleen
en nu wil ik gaan slapen
maar niet in jouw armen
het zou voelen als overspel
en in het voorjaar
wanneer gele bloesem
de grond bedekt
kom dan terug
misschien ben ik
toch niet dood
en kunnen we vrijen
zoals ooit
maar tot die tijd
begraaf ik mij
© Ineke Wolf