Drijfhout

                                

het was hier bij de rode rivier
dat ik wist dat jij bij mij weg zou gaan
en niet terug zou keren

het was niet zo dat jij wilde gaan
dat jij me wilde verlaten
je zou worden gehaald

het liefst wilde ik met je meegaan
zodat we voor altijd samen zouden zijn
maar jij zei dat de rivier mij nog niet riep

je vertelde over kreeft
en de kracht van het water
je geloofde in mij in ons
en in later

je lachte me toe
zei dat je me liefhad
en we beminden elkaar
zonder te weten voor ’t laatst


© Ineke Wolf

Amazone

© JenT

in welk land viel er
een aap zei hij
zonder dat zijn woorden
vragend klonken

ik zei dat moet wel het
ijzig groene land zijn
ik heb daar ooit gewoond
en heb het meegemaakt dat
apen zomaar kunnen vallen
zonder dat er bomen zijn

het waren apen die drie woorden
spraken ze zeiden telkens kap
kapen gekapt kap kapen gekapt

dat was precies wat ik ooit zag
dat was het wat ik hoorde
een werelddeel geleden
toen ik nog amazone was


© Ineke Wolf

It wiif fan Wiuwert / De vrouw uit Wieuwerd

It wiif fan Wiuwert

sy hie harsels mei tsjuster klaaid
en har stalte ljochte op
yn it skynsel fan it iepen fjoer
eagen hat sy net der wiene holten
wêr't sy mei nei my seach

ik lei efter de gerdinen
en troch in skreef seach ik har stean
wylst gjin foet fan har de grûn oanrekke
en ik wit noch dat ik tocht
dat sy wol sweve moast

sy soe dan wol fan Wiuwert wêze
dat is it plak dêr't ik har earder seach
sûnt in ivichheid leit sy yn in houten kistke
mar yn de nacht besiket sy my
en ik wit net of ik dan sliep of weitsje

-----------------------------------------------

De vrouw uit Wieuwerd

zij had zichzelf gekleed met duisternis
en haar gedaante lichtte op
in het schijnsel van het open vuur
ogen had ze niet er waren holtes
waarmee ze naar me keek

ik lag achter de gordijnen
en door een spleet zag ik haar staan
terwijl geen voet van haar de grond beroerde
en ik weet nog dat ik dacht
dat zij wel zweven moest

zij zal dan wel uit Wieuwerd komen
dat is de plaats waar ik haar eerder zag
sinds eeuwen ligt zij in een houten kist
maar in de nacht bezoekt zij mij
en ik weet niet of ik dan slaap of waak


© Ineke Wolf

Memento Mori

 
je bent bij het grofvuil gezet              
naar de gemeentestort gebracht
verzameld als het oud papier
wat over was
ging in de fik
je bent niet meer

wat rest
dat is jouw klok
een kop en schotel
en dat kleine witte schort

wat bewaart
dat is die ansichtkaart
waarop geschreven staat
denk je nog wel eens aan mij
kom je gauw weer thuis

wel gestempeld
niet gepost


© Ineke Wolf

Avondland | Jûntiidslân

Avondland

de dagen gingen lengen

en jij kwam langs

je nam me mee over water

en bracht me naar het land

waar het gras groener was

de stoep op straat lag

en de klok rondhing

onder de keukentafel

en je vertelde me over liefde

god en werkelijkheid

en hoe het één is

in jou en in mij

en je verhaalde over meer

en over hoe dat minder is

totdat alles op is

er niets meer is

en ik wist dit is mijn avondland

hier wil ik de zon zien ondergaan

in dit zichzelf verterend wil ik zijn

waar schimmel sneller groeit dan kool

het water kouder is dan bier

en bloemen groeien in de goot

daar draag ik licht

------------------

Jûntiidslân

de dagen begûnen te langjen

en do kaamst del

do naamst my mei oer it wetter

en brochtst my nei it lân

dêr’t it gers griener wie

de stoepe op ’e dyk lei

en de klok omdingele

ûnder de kokenstafel

en do ferteldest my oer leafde

god en werklikheid

en hoe’t it ien is

yn dy en yn my

en do ferhellest oer mear

en oer hoe’t dat minder is

oant alles op is

der neat mear is

en ik wist dit is myn jûntiidslân

hjir wol ik it ûndergean fan de sinne sjen

yn dit harsels fertarrend wol ik wêze

dêr’t skimmel hurder groeit as koal

it wetter kâlder is as bier

en blommen groeie yn de goate

dêr draach ik ljocht

© Ineke Wolf

Tuin der Lusten

ik droom mezelf de tuin der lusten in

temidden van het aardse paradijs

en de muzikale hel

me niet bewust van zonden

niet wetend dat er straf zal zijn

en ik voel me vrij

luchtbel aan aardbei ontsproten

liefdesnest dat geen bed behoeft

de last van zwaartekracht

wordt niet gevoeld

ik geef me over aan luxuria

dieren -in een bonte stoet-

dragen naakte ruiters

stieren geiten gieren

luipaarden en ezels

zijn net zo echt als de eenhoorn

die met mij op zijn rug

rondjes om een vijver loopt

en ik zie jonge vrouwen

met vogels op hun haren

badend in lust en liefde

appel drijvend in water

het vruchtvlees is een vrijend paar

schelp gevuld met trouweloos

gedragen door bedrogen man

labyrint van wellust

vijver vol ontuchtigen

grote bol in grijs en blauw

fontein van overspel

ik droom mezelf de tuin der lusten in

ik min en word bemind

ik heb geen lust maar ben het

bevrediging valt mij ten deel

niet één maar vele malen

en op de grens tussen slapen en waken

zag ik die ene man met kleren aan

maar voor ik vragen kon wie hij was

verdween ik in de dag


© Ineke Wolf

Onder de Moerbeiboom Under de Moerbeibeam 2

Copyright foto via @levieuxbounias

Onder de moerbeiboom 2

ik zag jou zitten onder de moerbeiboom

gehuld in bloesemgeel en je huid

zo donker als de vruchten

je maakte een bed van het hart-

vormig blad van de boom

bedekte het met zonnegoud

en wenkte me

ik voelde de kilte uit mij verdwijnen

toen je me omarmde en jouw huid

de mijne raakte

mijn lippen gingen vaneen 

je liet me de aarde proeven

de zon drinken

je nam me met je mee naar een plaats

waar ik niet eerder geweest was

daar zag ik jou zitten onder

de moerbeiboom

en je wenkte me

----------------

Under de moerbeibeam 2

ik seach dy sitten ûnder de moerbeibeam

klaaid mei bluossemgiel en dyn hûd

sa dûnker as de fruchten

do makkest in bêd fan it hert-

foarmich blêd fan de beam

bediekst it mei sinnegoud

en wonkst my

ik fielde de skrouskens út my ferdwinen

doe’sto my omearmest en dyn hûd

myn hûd rekke

myn lippen gongen útinoar

do lietst my de ierde priuwe

de sinne drinke

do naamst my mei nei it plak

dêr’t ik net earder west hie

dêr seach ik dy sitten ûnder

de moerbeibeam

en do wonkst my

©  Ineke Wolf

Ik wist het niet

ik heb de dood gezien
hij keek me aan van onder jouw wimpers
verschanste zich in de plooien van jouw huid
ik hield je vast
totdat hij je omarmde
en ik nog slechts jouw weerschijn zag

ik heb de dood gezien
in jouw gelaat
op de dag dat hij jou haalde
maar je nog even bij mij liet
zodat ik je zeggen kon
ik heb je lief

ik heb je aldoor liefgehad
en wist het niet


©  Ineke Wolf

Voorbij / Foarby

Voorbij


fluistertonen in de nacht
de schittering in je ogen
je geur zoals die zich ver-
mengde met de mijne
en hoe je naar me lachte

en hoe dat dan voelde
mijn huid op jouw huid
jouw adem langs mijn lijf
hoe ik thuiskwam bij jou
en hoe jij in mij jouw
woning vond

dat is voorbij

maar zoals ik aan je denk en
aan niets anders denken kan
dat gaat maar niet voorbij


-------------------------


Foarby


lústertoanen yn ’e nacht
de skittering yn dyn eagen
dyn swietrook sa’t dy har
fermong mei mines
en hoesto nei my lakest

en hoe’t dat dan fielde
myn hûd op dyn hûd
dyn azem by myn liif lâns
hoe’t ik thúskaam by dy
en hoe’tsto yn my
dyn wente fûnst

dat is foarby

mar sa as ik oan dy tink en
oan oars neat tinke kin
dat giet mar net foarby


© Ineke Wolf

Onder de Moerbeiboom -1

wanneer ik dood zal zijn

leg mij dan in een hoekje

ver van de oprijlaan

ginds onder de moerbeiboom

een stukje aarde

voor mij alleen

en nu wil ik gaan slapen

maar niet in jouw armen

het zou voelen als overspel

en in het voorjaar

wanneer gele bloesem

de grond bedekt

kom dan terug

misschien ben ik

toch niet dood

en kunnen we vrijen

zoals ooit

maar tot die tijd

begraaf ik mij

©  Ineke Wolf