nu het midwinter is geworden
en ’t zwarte ijs de plassen siert
verlang ik terug naar verre tochten
langs stijf bevroren kragend riet
mijn lief mijn winterkoningin
gehuld in witte wollen kleden
je sluier zwierig in de wind
je aangezicht door ’t licht beschenen
en hoe wij daar dan samen waren
in het met rijp beklede land
hoe kleuren in het wit weerkaatsten
en ik mijn lief ik stond in brand
ik kan niet anders dan verlangen
naar tweezaamheid naar jou en mij
ik hunker zo naar winternachten
met jou voel ik het licht nabij
© Ineke Wolf
goh Ineke , wat ontzettend mooi, ik zag dat je ook Waterman bent, ook van de Bezem en ook van de vrouwen.. Minstens opmerkelijk te noemen
BeantwoordenVerwijderenGoede Midwinter..
Helena
't Is weer prachtig.
BeantwoordenVerwijderenWat beeldend mooi beschreven het verlangen naar tweezaamheid. Mooi, heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig gedicht,Ineke.
BeantwoordenVerwijderenvr gr. Gerda
Door de kou voel ik de warmte. Mooi!
BeantwoordenVerwijderen